از منظر بررسی برنج طارم فریدونکنار سوانح، رفتارهای عاقلانه گردانندگان سموم دفع آفات عامل اولیه و فوری مشکلات سلامتی است.
اکثر مطالعات مرتبط پیشنهاد کردند که خطر زیست‌محیطی و بهداشتی مرتبط با استفاده از آفت‌کش‌های مزرعه به یک شکل به رفتارهای ناایمن کشاورزان مانند استفاده بیش از حد گسترده یا سوء استفاده از آفت‌کش‌های بسیار خطرناک نسبت داده می‌شود (چن و همکاران، 2013، شرفی و همکاران، 2018، یانگ و همکاران، 2005).
نادیده گرفتن دستورالعمل های نوشته شده روی ظرف (داملاس و خان، 2016، داسگوپتا و همکاران، 2007، موبوشر و همکاران، 2019)، استفاده از محصولات شیمیایی منسوخ و ممنوع قانونی (حجار، 2012، ورگر و بوبیس، 2013).
سمپاشی ناایمن، ذخیره سازی بی رویه در منزل و دور ریختن باقیمانده آفت کش ها به شیوه ای ناایمن (شرفی و همکاران، 2018)، مشکل در پوشیدن تجهیزات حفاظتی و عدم رعایت هرگونه تدابیر حفاظتی در حین استفاده، نگهداری و حمل و نقل. داملاس و عبدالله زاده، 2016، لیچفیلد، 2005، شریف زاده و همکاران، 2019).
با این حال، یافته های این مطالعات مقصر قربانی هستند، که بر مسئولیت تک تک کشاورزان تأکید می کنند و همیشه نشان می دهند که کشاورزان باید بتوانند تحت هر شرایطی با آفت کش ها ایمن عمل کنند (Rother, 2018) در حالی که آموزش ها و اطلاعات مربوط به اقدامات ایمنی را نادیده می گیرند. که در پشت صحنه تأثیر می گذارد (ایبیتایو، 2006).
کشاورزان اغلب فاقد دانش دقیق در مورد استفاده ایمن از آفت‌کش‌ها هستند، از این رو رفتارهای غیرعادی مانند کم‌دوز و استفاده مکرر، عملکرد ناایمن، نگهداری ناکارآمد سمپاش و استفاده از تجهیزات آلوده به طور کلی در بین کشاورزان کشورهای در حال توسعه مشاهده می‌شود (Pingali and Roger, 2012).
بنابراین، کمپین آموزشی و اطلاع رسانی در مورد مدیریت صحیح آفت کش ها برای همه استفاده کنندگان از آفت کش ها واجب است تا آسیب های سلامتی را به دلیل قرار گرفتن در معرض مستقیم و غیرمستقیم با مواد شیمیایی خطرناک کاهش دهند (کیشی، 2002، مک فارلین و همکاران، 2008، مانچینی و همکاران، 2005).
خوشبختانه، بسیاری از کشاورزان مایل به دریافت اطلاعات فنی و آموزشی در مورد استفاده ایمن از آفت کش ها هستند و احتمالاً به چنین آموزش هایی پاسخ مثبت خواهند داد (سلامه و همکاران، 2004).
