چای ماسالا فله ای که از حکومت استعماری و مقاومت هند زاده شده است، چیزی بیش از چای ادویه دار شیر است. Leena Trivedi-Grenier، مشارکت‌کننده Epi، میراث چای را ردیابی می‌کند – و اینکه چگونه هندی‌ها ابزار ظلم را به یک سنت پایدار تبدیل کردند – سپس به شما نشان می‌دهد که چگونه یک فنجان عالی دم کنید.
عکس لیوان چای با زنجبیل تازه.
عکس جوزف دی لئو، طراحی غذا توسط میکا ماری مورتون
همه محصولات ارائه شده در Epicurious به طور مستقل توسط ویراستاران ما انتخاب می شوند. با این حال، وقتی چیزی را از طریق پیوندهای خرده‌فروشی ما خریداری می‌کنید، ممکن است کمیسیون وابسته را دریافت کنیم.
سه بار در روز یک قابلمه کوچک ماسالا چای روی اجاق گاز من حباب می کند و تهدید می کند که سرریز شود. فوم شیری و حباب‌های پر از ادویه از لبه‌های قابلمه بالا می‌آیند، با دانه‌های چای سیاه رنگ می‌شوند و فقط به من جرأت می‌دهند که از آن دور نگاه کنم.
وقتی به ناچار این کار را انجام می‌دهم، برای کمک به دخترم برای پیدا کردن کفش‌اش یا به هم زدن دعوا، دو ثانیه بعد نمی‌شنوم که صدای هق هق و صدای بی‌هوده‌ای را می‌شنوم که چای در اجاق گازم جاری می‌شود و شعله را خاموش می‌کند. من را مسخره می کند. قدرت چای حد و مرزی نمی شناسد.
من حتی اهمیتی نمی دهم.
آیین چای من منبع آرامش است، به ویژه در زمان های سخت، زیرا من را به طعم ها و سنت های خانواده گجراتی ام متصل می کند. اینها همان طعم‌هایی هستند که من را در موفقیت‌ها و مبارزات دیده‌اند: ازدواج، زایمان‌های سخت، شکست‌ها و بردهای حرفه‌ای.
اولین جرعه تند و شیرین، همزمان یک آغوش گرم و ضربه ای به شلواری است که برای زنده ماندن در یک روز همه گیر دیگر با خانواده پنج نفره ام به آن نیاز دارم.
