درمان الیاف پنبه با آمونیاک آزمایشگاهی تأثیرات مشابهی با مرسریزاسیون ایجاد می کند درمان آمونیاک مایع به طور گسترده ای برای نخ های مورد استفاده در “نخ های خیاطی” و پارچه های خاص مانند جین، پارچه های مخملی، مواد بالش، کتان، جوت و ترکیبات سلولز با PET و/یا نایلون پذیرفته شده است.
مزایای مرسریزاسیون آمونیاک
آلودگی کمتر.
بهره وری بالاتر.
جوت و کتان را می توان مرسریزه کرد.
یکنواختی و یکنواختی تورم نسبتاً بهتر است.
معایب مرسریزاسیون آمونیاکی
تجهیزات بسیار گران قیمت مشکل بازیابی آمونیاک، نشت آسیب زیادی به پرسنل کار می کند عمق سایه کمتر در مقایسه با مرسرریزاسیون سوزاننده این پردازش باعث می شود الیاف هسته به یک اندازه متورم شوند.
الیاف احساس نرمی خود را حفظ می کنند زیرا هیچ آسیبی در این پردازش ایجاد نمی شود مقاومت در برابر پارگی افزایش یافته است بازیابی چین و چروک عالی این پردازش درخشندگی ملایم و ظریفی را به الیاف اضافه می کند.
خواص رنگرزی بسیار یکنواخت
درمان شامل غوطه ور کردن نخ یا الیاف در محلول هیدروکسید سدیم (سودا سوزآور) برای مدت زمان کوتاه، معمولا کمتر از چهار دقیقه است. سپس این ماده با آب یا اسید تصفیه می شود تا هیدروکسید سدیم خنثی شود اگر ماده در این مرحله تحت کشش نگه داشته شود، از انقباض محسوس جلوگیری می شود اگر کشش اعمال نشود، ممکن است ماده تا یک چهارم کوچک شود.
کالاهای پنبه ای با کیفیت بالاتر معمولاً مرسریزه می شوند پارچه هایی که به این ترتیب عمل می شوند، رنگ های روشن تر و ماندگارتر را از رنگ کمتر دریافت می کنند اثر سود سوزآور بر روی پنبه در سال 1844 توسط جان مرسر، چاپگر انگلیسی کالیکو کشف شد که در سال 1850 حق ثبت اختراع آن را دریافت کرد.
مرسریزاسیون ساختار شیمیایی الیاف پنبه را تغییر می دهد. ساختار فیبر از آلفا سلولز به یک پلی مورف بتا سلولز مطلوب تر از نظر ترمودینامیکی تبدیل می شود Mercerising منجر به تورم دیواره سلولی الیاف پنبه می شود این باعث افزایش سطح و انعکاس می شود و احساس نرمی به فیبر می دهد.
آخرین مرحله اختیاری در فرآیند عبور نخ روی شعله باز است. این باعث سوزاندن الیاف سرگردان می شود و ظاهر پارچه را بهبود می بخشد به دلیل مشعل گازی که معمولاً از آن استفاده می شود، این به عنوان “گاز زدن نخ” شناخته می شود.
